Afscheidsconcert van een bijzonder koor: “Het Stemmenorkest uit Well”

Op 15 dec 2024 klinkt voor het laatst de overlevingsmuziek uit WOII.

Na ruim 25 jaar stopt het Stemmenorkest uit Well en geeft een slotconcert op 15 december in de St Vituskerk in Well om 14:30 uur. Nog een laatste keer is de overlevingsmuziek te beluisteren die in WOII in een Japans vrouwen-interneringskamp is ontstaan. Klassieke composities, die bewerkt zijn voor een 4-stemmig vrouwenkoor, van o.a. Chopin, Beethoven, Dvoràk, Tjaikowsky, Grieg en Bach.

In ruim 25 jaar heeft het koor met veel passie 53 concerten door heel Nederland gegeven. Maar aan alle moois komt een einde, zo ook aan dit bijzondere koor, dat het besluit heeft moeten nemen om te stoppen. De reden daarvan is de vergrijzing van het koor en het gebrek aan nieuwe jonge stemmen. Ook de verhuizing van de dirigente (Monique Verhoeven) naar Diepenveen, heeft een rol gespeeld.

De toegang is gratis.
Er is na afloop een deurcollecte tbv giro 555; voor de oorlogsslachtoffers uit het Midden-Oosten.

De start van het Stemmenorkest “De Kracht van een Lied” uit Well

Marian Thijssen uit Well hoorde deze muziek voor het eerst in een uitzending van het KRO programma "Daar word ik stil van". De muziek raakte en ontroerde haar. Jaren later zag ze de speelfilm "Paradise Road", gebaseerd op het  boek van Helen Colijn “De kracht van een lied”. Dat deed haar in de zomer van 1999 besluiten, samen met Mia Ummenthum de toenmalige dirigente, een koor op te richten, om deze muziek en de verhalen levend te houden: Het Stemmenorkest “De kracht van een lied” was geboren.

www.stemmenorkestwell.com

Achtergrond van het koor:

Tijdens de Japanse bezetting van het toenmalige Nederlands-Indië zijn ruim 25.000 niet-Aziatische vrouwen in kampen geïnterneerd geweest. Hun levenspatroon werd plotseling en gewelddadig veranderd. Er was veel leed, verdriet en ellende, maar er waren ook momenten van hoop, mede doordat twee begaafde muzikale vrouwen, Margaret Dryburgh en Norah Chambers, een vrouwenkoor samenstelde, waarvoor ze  4 stemmige koorwerken arrangeerden, gebaseerd op instrumentale klassieke muziek. Het vrouwenkoor zong, zonder instrumenten of woorden; het waren enkel hun stemmen die de muziek en de instrumenten vertolkten. Aanvankelijk bedoeld als afleiding, maar later een noodzaak om de ellende van alle dag het hoofd te bieden: het hielp ze om te overleven.

Op 27 december 1943 vond in het Vrouwenkamp op Sumatra het eerste concert van een Stemmenorkest plaats, een kerstconcert zonder woorden.

De muzikale klanken van klassieke werken van o.a. Bach, Dvoràk, Tjaikowsky en Chopin klonken net zolang tot het koor door overlijden en uitputting ophield te bestaan. In totaal lieten bijna vijftienduizend burgers in Indonesische kampen het leven.

Veel vrouwen, die de ontberingen van het kamp overleefden, hebben een blijvende herinnering aan de muziek en de zang; het heeft een grote rol gespeeld in hun overlevingsstrijd.  Margareth Dryburgh heeft het kamp niet overleefd. Zij stierf in april 1945.

De muziek uit het kamp raakte in de vergetelheid en pas na 40 jaar, toen Helen Colijn (zij overleefde het kamp) het autobiografische boek "De Kracht van een Lied" schreef, schonk haar zus Antoinette de vergeten par­ti­turen aan de Stanford University in Palo Alto in Californië.  De arrangementen worden heden ten dage nog steeds uitgevoerd: een blijvende getuigenis aan een zwarte bladzijde uit de wereldgeschiedenis, maar ook een ode aan zang en muziek die zoveel troost kunnen bieden in moeilijke tijden.