Column Pierre Linssen: 15 mei 2021, volop voorjaar... hoewel?

Bijna 3 weken lang bloeide onze magnolia dit jaar, en dat is een zeldzaamheid. Meestal bloeit hij een dag of 4-5 en soms (bij wat kouder weer) zelfs een hele week. Maar vooral de lange frisheid van dit voorjaar liet hem zo lang bloeien. Genieten!

Misschien keek ik vooral nu nóg beter naar al het bloeiend gewas omdat er veel ‘gedoe’ is. Niet enkel in Nederland, maar ook in de wereld. In Well valt het gelukkig nogal mee. April was helaas wel verdraaid koud, zo koud als dat het in 35 jaar niet meer voorgekomen is en mogelijk dat mijn hooikoorts daardoor wat langer aanhield. ☹

Maar hoe-dan-ook, het is voorjaar en hoe heerlijk is het om het gezang van vogels weer te horen. Om de warmte van de zon weer te voelen en de bloesem te bewonderen. Het gezoem van de bijen en het zien van kikkervisjes in de vijver, waarbij een merel en een paar groenvinken daar een badje in nemen. In het voorjaar kijk ik werkelijk alles uit de grond en uit de knoppen van de bloemen, heesters en bomen. Het lijken allemaal wel kleine fluorescerende lampjes. Vooral als je al dat moois tegen het zonlicht in ziet.

Op 27 maart liep ik naar buiten, nadat het even flink geregend/gehageld had. Aan de dakgoot van het afdak viel mij iets heel bijzonders en moois op. Aan de gootkraal hingen allemaal afwijkende regendruppelvormen. De zon die daarop scheen liet dat bijzonders en moois zien. Ik zag niet enkel de wat minder interessante schaduw van die regendruppels tegen de goot zelf, maar tevens een mooi welvend omgekeerd fluorescerend landschap tussen de regendruppels en de schaduw daarvan tegen de goot. En dat is dus wat de zon mij liet zien, o zo mooi:

Als het even kan, dan pakken we onze nog steeds ongeëlektrificeerde fiets of we gaan bij wat hardere wind te voet de Natuur in. Dat doen we zoveel als maar mogelijk. Soms ook als het regent, dan kom je maar weinig mensen tegen en dan is de natuur vaker nóg mooier. Als je het tenminste wilt en kunt zien. En dat is helemaal niet zo moeilijk.

Bij regenachtig weer laten de dieren zich makkelijker zien. Maar toch, die voorjaarszon blijft magisch. Niet enkel bij het wandelen of fietsen, maar ook gewoon bij het lekker zitten in de tuin: een bonte vliegenvanger vliegt met z'n snavel vol voedsel naar het nestkastje om zijn jonkies te voeren. Merels en lijsters dribbelen over het grasveld en pikken met hun snavel in de grond op zoek naar wormen. Hebbes, wat een mooie lange, dunne, smaakvolle worm. De boekvink zingt zijn traditionele lied en het leven is toch best nog steeds wel goed. 😊

En we trekken er op uit en genieten van al het vele moois en jawel, als er dan een kerk(je) of kapelletje is wat geopend is, dan lopen we daar naar binnen. Dat heeft voor mijzelf niets te doen met het religieuze, maar veel meer voor de mensen die hierin hun hoop en wensen koesteren. Mensen die kracht, maar ook moed vragen in dat wat ik daar soms lees. Wanneer ik zo’n bijzonder plekje binnenkom, dan is het alsof ik de energieën kan voelen. Ik kan dan ook niet anders, of ik ‘moet’ iets van dat onderkomen aanraken en het is bijna hetzelfde gevoel als wat ik heb tijdens het boomknuffelen: ik ben dan écht altijd een beetje ‘high’. Geloof het of niet, mij een biet. 😊

Vorig jaar kwamen we bij een kapelletje aan wat nog maar pas gebouwd was en nu bezochten we het weer, waarbij deze creatie in de kapel nieuw is: 

Mooi toch? Een prachtige locatie langs de Maasheggenroute op de locatie van
‘De Schutkooi’ in Vortum-Mullem.

Lente, ik houd oprecht van jou,
je verwarmt mij met jouw voorjaarszon en verdrijft de kou.
Jouw zon kust mijn naakte huid,
en mijn oren worden verwend door het gezang van lijster, merel en tapuit.
Je bedwelmd mij met al jouw bloesem- en kruidengeuren,
wat ben je toch een hemels prachtgebeuren.
Bomen en heesters gehuld in een bruidskleed van lentetooi,
een grastapijt beschilderd met tal van bloeiende bloemen zo mooi.
Ik kan de juiste woorden niet vinden om te beschrijven,
hoe fijn ik het vind om in jouw getijde te verblijven.
Soms word ik overspoeld met intense emotie,
en verpoos ik in diepe contemplatie en volle devotie.
Dan weet ik, jouw geschenk is een prelude,
een getijdenamplitude.
Een opmaat voor de voltooiing van al jouw bloeiende pracht,
jouw opvolger, de zomer met al zijn kracht.

Ik waan mij dan in het beschreven Aards paradijs,
in gedachten, geheel speelsgewijs,
laat ik alles los en kan ik zeggen ‘Ik Ben’ …
één met alles, ik erken.

Lente, je bent mooi en keer op keer geef je plezier. Ook dit jaar weer, ziehier: 

Het deed mij goed mijn vrije gedachten te laten vloeien,
hetwelk mijn ‘innerlijke ik’ wederom liet opbloeien.
Mijn dank ook aan jou, digitaal papier,
het deed mij heel goed, ziehier.
Met gezang visualiserende, schreef en illustreerde,
wat ik gedeeltelijk in rijm probeerde.

En zo schreef ik 25990 woorden in mijn in totaal 26 columns,
veel minder dan in de verleden forums.
Ik laat dat nu voor heel even,
voorlopig heb ik voor nu genoeg geschreven.
De Natuur roept mij,
even weg van de communicatiemaatschappij.
Misschien tot weer,
en we zien wel … een keer

Lieve groet van Pierre