Column Pierre Linssen: 2 Januari...Dit is wat je bent:

Chemie, liefde, energie en een lichtwezen, maar niet enkel dát!
Jouw oorsprong is zo oud als al datgeen wat er was en is.
Dat begon dus niet bij jouw overgrootouders 6000 jaar geleden. Veel eerder.

De wetenschappers hebben ‘onze’ oorsprong een naam gegeven: ‘Lucy’ … een vrouwtje.
Dat zou onze Moeder kunnen zijn, maar ook zij had uiteraard ouders. De wetenschap heeft ons geclassificeerd -en dat willen heel veel mensen niet weten- tot de familie van de primaten, jawel: de (half)apen. Bij een enkeling zie je dat nog. Niets mis mee toch?

De ‘fylogenetische stamboom’ laat een levensontwikkeling zien waarbij ‘het leven’ afstamt van één gemeenschappelijke universele ‘voorouder’, ‘LUCA’ genaamd.

Het ‘leven’ en ‘voorouder’ heeft de mens op een bepaalde wijze gedefinieerd om het te proberen te begrijpen. In mijn perceptie echter ‘leeft’ alles wat er is en is er ook geen sprake van een voorouder … maar daar gaat het nu niet over. Dat komt nog.

Het gaat nu over waar je oorspronkelijk vandaan komt en wat je bent en vooral ‘deelt’. Toen onze kinderen klein waren (en al -vroeg- wisten waar de mensenkinderen vandaan kwamen) heb ik een keer een schijfje komkommer tegen het licht laten zien.
Er is weinig fantasie voor nodig om in de zaadjes hiervan de overeenkomst te vinden tussen de mannelijke zaadcellen: de piepkleine ‘dikkopjes’ en ja, dus ook daarin.

Die dikkopjes vind je terug in tal van plantenzaden, zoals ook in het zaaddoosje van de Judaspenning. Planten existeren evolutionair gezien al veel langer op deze Aarde en zo kun je de dierlijke (waaronder ook de mens) genitaliën terugvinden (zowel extern alsook intern) in de zaden en dus ook vruchten van de gewassen, heesters en bomen. 

Het groeien van een vrucht in een baarmoeder, in een ei en in een plantenzaadje laat heel duidelijke overeenkomsten zien. Een ei is enkel een externe baarmoeder en het plantenzaadje ontwikkelt de navelstreng zoekende in de Aarde, precies naar datgene wat het zaadje nodig heeft. Daarmee laat dat heel oude leven zien dat het enkel kan wortelen in die Aarde waar het oorspronkelijk ook vandaan komt. In en uit Moeder Aarde, waarna zich heel veel later dierlijk leven heeft ‘los’ gemaakt van die Aarde, zo dus ook de mens die zich steeds meer respectloos lijkt te distantiëren van deze oer-Moeder.  

Een beetje verdiepen in deze stof leert ons dat de processen in alle ‘levende’ wezens die een materiële entiteit hebben met een eigen stofwisseling, door de evolutie heen een gelijklopend traject gevolgd met als basis het bekende dna, waarin het genetisch materiaal is opgeslagen. Wetenschappers ontdekken eindelijk ‘waarachtig’ dat al dat groen verrassend veel met ons gemeen heeft.

Blijkbaar dien je daar wetenschapper voor te zijn …

Onze voorouders gaan de planten en alle oude fossielen van oeroude bacteriën voorbij, te vinden in de oer-chemie. In de binding van allerlei elementen. En die elementen zijn ouder dan de aarde en het zonnestelsel waarin wij leven en waaruit jij uiteindelijk bent voortgekomen. Van oorsprong ben je dus ‘buitenaards’, reizende op ‘ruimteschip Aarde’.

Je bent één uit miljoenen vanuit jouw Vaderlijke helft, die een onvoorstelbaar lange zwemweg heeft afgelegd op weg naar de Moederlijke helft, om zich daar te binden.
Door de lenzen van een heel sterke elektronenmicroscoop zou je een vortex zien, overeenkomstig die van een melkwegstelsel.

Jouw samensmelting van liefde (chemie) zoekt en zal zich precies daar wortelen (als een plantenzaadje in de Aarde) waar het kan; in de veilige (baarmoeder)wand in een oersoep, overeenkomstig de samenstellingen en zuurgraad van de oeroude oceanen: het vruchtwater van jouw Moeder.

En in dat vruchtwater onderga je alle herinneringen van de evolutie. Van een embryonale blastocyste tot een ‘plantmens’, waarna een ‘diermens’ zich ontwikkelt als een piepklein kreeftje, waarna je voor héél even een klein visje bent met heuse kieuwtjes.
Uiteindelijk zal jouw ‘aapstaartje’ steeds korter worden en zal je door een tunnel naar het licht toe gaan (precies dat wat mensen ervaren in een ‘bijna dood ervaring’) om als ‘mens’ geboren te worden. En daar ben je dan:

De Kosmische resultante, de som van de evolutie van al dat wat er was en nu in jou is. Jij bent deze schepping, geboren uit oer-Moeder Aarde. De magnetiet, apatiet en calcietkristallen in een van de oudste gedeelten van de hersenen (epifyse) getuigen daar onder andere van. Ingrediënten vanuit de Kosmos.

De Inca’s wisten dat al en noemden hun eigen schepping ‘alpa camasca’ (levende Aarde).

En dat is werkelijk wát je bent … niet wie je bent.

Je hebt een onvoorstelbare kennis en weten en daarmee een Bewustzijn. Een Kosmisch bewustzijn. Je bent de kers van beloning op de kosmische evolutionaire taart, de ‘u’ in het universum and the ‘you’ in youniverse.

Je bent een waarnemer. Het hele universum en alle andere wezens en materie waarmee gecommuniceerd wordt, bestaan enkel in de geest van die waarnemer. Alles kan bestaan omdat jij bestaat en als je niet meer bestaat, kan al dat niet meer bestaan in jouw geest.
Maar het is er wel. Het universum bevindt zich niet enkel buiten jou maar ook diep van binnen in jou.

Je bent een geschenk van de schepping wat er miljarden jaren voor nodig heeft gehad om dat te worden wat jij bent … net als al het andere (evolutionaire) leven.
Dus ook jouw (persoonlijke -de ‘wie’-) medemens (de ‘iemand’).

Je bent een fonkelend briljant geslepen diamant, nét als jouw medemens en nét als al dat wat er is en waar je onlosmakelijk mee verbonden bent.

Mocht de fonkelend briljant geslepen diamant echter één van haar 56 facetten wat doffer zijn geworden, dan is het misschien wijsheid om precies dát facet eens op te poetsen.
Dat is dan aan de ‘wie’ en de ‘iemand’ in jou, om die originele ‘fonkeling’ weer te vervolledigen: 

Een respectvollere persoonlijkheid van empathie, vriendelijk- beleefd- en hartelijkheid, tevredenheid, waardering en dankbaarheid, óók naar jezelf.

Dat laat jou een mooi mens blijven.

Pierre Linssen