Column Pierre Linssen: 25 December...de geboorte van?

Jesjoea … Jezus, toch? … ‘het licht’

Er zijn plausibele redenen dat de christenen deze datum rond het jaar 311 aannamen voor de geboorte van Jezus, onder de heerschappij van Keizer Constantijn (de grote) en diens medekeizer Galerius. Deze laatste genoemde zorgde voor een einde aan de christenvervolging in dat jaar. De voorganger van de christenen vervolgende keizer Diocletianus, keizer Aurelianus benoemde die datum eerder tot een officiële cultus van hun zonnegod, de Sol Invictus: de ‘onoverwonnen zon’.

Jezus; ‘het licht’ der wereld en des levens zou (ook) op die dag geboren zijn.
Beschenen door de ster van Bethlehem volgens het evangelie van Matteüs.

De Romeinen zagen die ster destijds aan voor de ‘ster van Julius Caesar’ zoals die voorkomt in het wagenwiel van een Romeinse veldheer; het ‘zonnerad’.
En dat zonnerad herbergt dan weer de I en de X van de spaken van dat wiel, zoals de vroeg-christelijken dat er in zagen.

De I staat voor Ιησους en de X voor Χριστός in het Grieks (resp. Jezus en Christus).
Het zijn de beginletters van het symbool ἰχθύς (Ichthus = vis) en voor het christendom had die vis een symbolische waarde met een heel verhaal erachter, maar daar gaat het nu niet over.

De Romeinen hadden overigens een (veel) oudere officiële godsdienst, het Mithraïsme.
De aanhangers hiervan vereerden de god Mithras, waarschijnlijk gestoeld op de Oud-Perzische god Mithra als goddelijk wezen in het Zoroastrisme. De Romeinen namen deze godsdienst aan als één van de twee officiële godsdiensten tot ca. 311 n.Chr., toen de opkomst van het christendom in Rome het mithraïsme afzwakte.
Bijzonder zijn de (betwiste) overeenkomsten tussen Jezus en Mithra:

Mithra zou ongeveer in het tweede millennium v.Chr., geboren zijn op 25 december van een maagdelijke moeder, was de zoon van God, had hij 12 discipelen en een laatste avondmaal, werd hij in een graf in de rotsen gelegd, en herrees na drie dagen uit de dood. Een hemelgod die verbonden werd met het licht. 

Nog ouder is het verhaal van de Egyptische godheid Osiris (opvolger van de zonnegod Ra), die ook rond deze betwistbare datum (weder)geboren zou zijn nog vóór de periode van 2640 v.Chr. De verhalen over ‘lichtgoden’ zijn heel oud. We kennen ze o.a. als Appolo, Helios, Baldr, Varuna, Zeus, Thesan, Inanna en Nefertem.

De Bijbel heeft duidelijke overeenkomsten met het veel oudere gilgamesj- en atrahasis-epos, alsook met het Enoema Elisj. Deze hebben weer bepaalde overeenkomsten met de Mayacultuur (quetzalcoatl, de god van de morgenster Venus) en de oude Indiase Veda’s waarin ook Mithra voorkomt. Gevleugelde goden stonden vaak symbool voor ‘het licht’, waarvan de gevleugelde (zonne)schijf getuigd in tal van zeer oude artefacten.

Het feest van de geboorte (de komst) van ‘het licht’ werd vanaf de middeleeuwen gevierd als het Yule- of joelfeest en het ‘Luciafeest’ (nog steeds) op diverse plaatsen in Europa.
De oorsprong hiervan is terug te vinden in het oude winterzonnewende- midwinterfeest, daar rond deze datum het wintersolstitium oftewel een zonnestilstand plaatsvind.

Vanaf dat tijdstip (21 december -nu weet de mens dat exacter-) gaan de dagen immers lengen. Het heel oude Goseck-observatorium (ouder dan het beroemde Stonehenge) in Saksen-Anhalt (Duitsland) getuigd zeer waarschijnlijk van dit moment of van een 'zekere komst' van het licht, wat mogelijk anders kan zijn dan dat vaak gedacht wordt.

Diep van binnen, brandt bij elk mens een Kosmisch licht (een kaarsje), daar de mens (en niet enkel de mens) uit liefde geboren is. Liefde is ontstaan door chemie, chemie kan enkel binden en uit die liefde is alles geboren. Casu quo; liefde is chemie zoals ik al een eerdere column schreef.

En ja, dat ben jij lezer, nét als al het andere wat er is: Liefde …

Chemiluminescentie is het verschijnsel dat bij een chemische reactie energie vrijkomt in de vorm van licht (luminescentie). Licht is een elektromagnetische straling in het  frequentiebereik dat waarneembaar is.

Met coronale ontladingsfotografie (oftewel Kirlianfotografie) kan het licht (het stralingspatroon) van ‘objecten’ waargenomen kan worden.
Het licht wat we ook kunnen zien in onze pasgeborene nakomelingen.

We kennen dat als het stralen, fonkelen, sprankelen of “een mooie aura hebben”.
Wanneer we de mens beschouwen als een levend object, kan die wijze van fotografie ook gezien worden als een aura-fotografie.

Enerzijds is de ‘wetenschap’ het hier weer eens niet mee eens.
Anderzijds is het wetenschappelijk vastgesteld dat het stralingspatroon van gezonde planten helderder is dan dat van ongezonde planten …

Welnu, waarom zouden wij mensen ons niet een keer gaan ontlasten van alle afgunst, verdriet, wrok, haat, minachting, frustratie, ergernis, achterdocht en vijandigheid?
Van al het schijnbare verlies en negatieve ervaringen? Waarom daarin voort blijven leven en jezelf gevangen zetten in dit paradigma? Het maakt de oorspronkelijke briljant die je bent enkel doffer. Vaak handel je overeenkomstig en dat tekent jouw gelaat, waarop dan verbittering en verbetenheid  steeds meer af te lezen zijn en hetwelk je dan als negatieve energie uitstraalt naar jouw omgeving.

Uiteindelijk dreigt jouw innerlijk kaarsje te doven ...

Misschien breekt nu in deze winterzonnewende de tijd aan om dat te overdenken en jouw innerlijk kaarsje wat meer proberen te laten schijnen -en zeker in deze tijden-  … en de eerder genoemde woorden proberen te vervangen door empathie, vriendelijk- beleefd- en hartelijkheid, vreugde, respect, tevredenheid, aandacht, dankbaar- en gelukzaligheid.
Het maakt je enkel gelukkig en de mensen die dat zijn, zijn vaak gezonder én stralen veel meer.

De geboorte van het nieuwe jaar begint bij het lengen van de dagen.
En dat gaat nu aanbreken. Na deze ongekende en voor velen eenzamere kerst wordt weer een nieuw leven en licht ingeleid; een nieuwe ‘geboorte’. Misschien wel van jezelf.

Is het ‘toevallig’ dat Saturnus en Jupiter precies nu, in 2020 op 21 december zo dicht bij elkaar (welhaast op één lijn) staan met ons ‘Aards paradijs’? De ‘ster van Bethlehem’ weleer?

Ik denk te weten dat het geen toeval is, het valt je toe of niet.

Pierre Linssen.