Column Pierre Linssen: Coronatijd (COVID-19) perikelen… donkere wolken?

In mijn eerste column tipte ik de ‘coronatijd’ even aan.

Corona (b)lijkt veel te veranderen, maar al langere tijd daarvoor en tussentijds was er ook al veel gedoe: Politieke (wereld)onrust, het klimaat, CO2-uitstoot, tekort aan woningen, PFAS, zwarte Piet en andere helden van weleer (het mocht allemaal niet meer) en jawel, ook corona kondigde zich aan en een voor de hand liggende economische crisis vervolgt het rijtje, waardoor je uiteindelijk vanzelf een psychische crisis kunt belanden.
Met overigens dank aan de al langer niet meer te volgen (soms opzwepende) media.

Op 7 april 2012 vond ik een forum waarbinnen ik mijn gedachten en gevoelens, maar ook mijn weten kon delen binnen een heel gemêleerd en soms zeer kundig en belezen gezelschap. Met een enkeling heb ik zelfs een persoonlijke band gekregen.

Met mijn 63 jaar behoor ik tot een generatie die hier in Nederland die geen echte drama’s in de zin van oorlogen en zeer zware economische crises heeft gekend. Daarnaast kunnen we ons gelukkig prijzen hier in dit land te wonen en wij als Wellenaar in het bijzonder. Het wordt hier almaar mooier, maar dat is zoals ik het waarneem.

Evident dat er een crisis gaande is, die wellicht veel verder gaat dan enkel het corona-virus, hoewel ik de corona-crisis voor mijzelf (nog) niet als zodanig ervaar. Mijn Moeder van ruim 87 jaar echter des te meer, ze mist de fysieke knuffel maar is blij dat ze nog geheel zelfstandig woont. Uiteraard probeer ik de maatregelen te respecteren, maar vaak werken ze erg verwarrend, waarbij de (m.i. naïeve) tegenstanders deze maatregelen lichtzinnig terzijde schuiven en de economische groei willen laten prevaleren.  

Enerzijds wel begrijpelijk, want je baan en/of inkomen wordt nu onzeker en wie baart dat geen zorgen? Anderzijds lijkt het dat deze tegenstanders geen enkel empathisch vermogen en besef hebben wanneer je getroffen wordt door dit verschrikkelijk virus.
Je zult het maar krijgen of hebben en jawel, ook jongeren en fysiek en psychisch sterke mensen kan dat treffen.

Het is vaak makkelijk communiceren aan de andere zijde van een bewering en het zijn ‘lastige (en voor velen ook -zeer- zware) tijden. Het maatschappelijk en privéleven verandert, zowel in negatieve alsook in positieve zin.

Vooral de communicatie verandert negatief en nog meer de toon waarop er gecommuniceerd wordt, waarbij de teloorgang van respect en fatsoen de taalverloedering voorbijgaat. Zo ook op het forum alwaar ik vertoefde.

Er ontstond vanaf maart 2020 een steeds grover taalgebruik; onbeschaafd, beschuldigend, manipulatief, met vooroordelen beladen en met een regelmatig toegepast argumentum ad hominem. In tegenstelling tot eerder werd het nu spijtig genoeg allemaal toegestaan door de forumbeheerder. Het zal iets van deze tijdsgeest zijn.

Ik ontwaarde een afspiegeling van dat wat we in de maatschappij zien gebeuren.
Het ‘nieuws’ is vaak onvolledig en verwarrend, wat in de tal van discussieprogramma’s aan de kaak wordt gesteld, waarbij het door elkaar kakelen de verwarring completeert.  
Hoe feller, hoe meer we er blijkbaar van smullen waarvan de kijkcijfers getuigen. Kamerdebatten zijn niet bepaald voorbeeldig te noemen op fatsoen-gebied en jawel, het verkiezingsdebat tussen de kemphanen Trump en Biden doet er niet voor onder.
Ze schelden elkaar verrot, verwijten en hinderen elkaar en daar zitten we dan met onze ‘beschaming’ die de plaats ingenomen lijkt te hebben van onze eigen hooggeprezen en gelauwerde ‘beschaving’ …

Geestvertroebeling vindt zijn weg waarbij we ons steeds meer aan het verliezen zijn en zo besloot ik het forum uiteindelijk definitief te verlaten. Heel even zocht ik nog naar een 'Forum voor fatsoenlijke mensen', maar ik kon het nergens ontdekken, maar herontdekte de website van ‘Well aan de Maas’. En zo is het gekomen.

De waan van alledag lijkt voor velen steeds meer een dystopische tijdgeest pur sang te zijn, waarbij het niet moeilijk voor te stellen is dat er steeds meer verwarde mensen rondlopen. Lastig wordt het dan om de zegeningen van alledag nog te tellen in de inmiddels erg onrustige maatschappij. Hoogtijdagen voor advocaten, therapeuten, psychologen en psychiaters.

Maar toch, die zegeningen zijn er meer dan dat we denken te weten, want naast al het negatief  belichte nieuws, is er ook veel positiefs te vermelden. Hierbij gaan de metaforische kosten (lees: inspanningen) voor de baten, waar we er meer dan enkel geld voor terug krijgen. En dat heeft tijd nodig. We bevinden ons nu op een soort van kantelpunt, waarbij het hoognodig en noodzakelijk is om ‘om te gaan denken’.

We worden ons meer bewuster van wat wij ongelimiteerd aan afval de lucht inblazen, in het water lozen of verbergen onder een laag Aarde. We vergiftigen ons ‘Aards paradijs’ en (vr)eten het kaal, nadat we het omgespit hebben waarmee we de habitat van welhaast alle organismen (incluis onszelf) vernietigen. Met dank voor het eens en eerder aangenaam verpozen, waarvan we nu onze eigen rekening gepresenteerd krijgen.

We hebben daar zelfs een woord voor uitgevonden, het ‘antropoceen’; de beïnvloeding van het wereldmilieu waarin we leven door ons eigen toedoen.
We lijken met schrik wakker te worden en weten niet hoe snel we ons milieu-verslindend gedrag moeten veranderen. Het kan gezien worden als het stuiptrekkend gedrag van het plots lijkend inzicht wat eindelijk tot de mensheid door lijkt te dringen, maar wat voor de burger geheel niet te volgen is, laat staan te begrijpen.

Corona versterkt dit fenomenale gedrag van het menselijk specimen, waarbij de nieuwe generatie dat inzicht veelal (bewust en onbewust) heeft. Ook daar hebben we een woord voor uitgevonden, de ‘nieuwetijdskinderen’. Kinderen met een nieuw en dus ander bewustzijn, dit naast de kinderen die dat niet of minder hebben. Niets mis mee.

Vaak hebben ze een soort van bezieling om tegengestelde belangen te harmoniëren en geschillen bij te leggen. Met hun intrinsieke eigenschappen leidt dit vaak dat deze kinderen vroeg geestelijk volwassen zijn en hun ouders soms beter dan deze zichzelf of elkaar begrijpen. Ze kennen een groot respect voor de Natuur. Onbewust en/of bewust zijn ze vegetariër of zelfs veganist en vaak zijn ze ook veel gevoeliger tot zelfs HSP-er (highly sensitive person). Vooral naar deze vreedzame kinderen dienen we goed te luisteren. Ze beschikken over een groot inzicht. Maar wellicht dienen alle vastgeroeste ouders eens wat vaker naar hun jong volwassenen kinderen te luisteren.

Corona heeft ons (mogelijk voor even) laten zien hoe mooi blauw de luchten weer waren zónder al die witte condens-strepen van vliegtuigen, hoeveel schoner de lucht werd en hoe rustiger het op straat werd, door het ontbreken of minimaliseren van gemotoriseerd verkeer. De CO2-uitstoot ging belangrijk naar beneden en inwoners van metropolen konden weer voor even verder kijken dan hun neus lang was. We beginnen beter na te denken over wat we kopen. Duurzaam is het devies en fairtrade producten zitten in de lift. Moeten wij wel ongelimiteerd doorgaan met (zoogdieren)vlees te consumeren?

Als individu hebben wij mensen wel degelijk een invloed op dat wat er in de wereld gebeurt en het is een platitude, maar wij volwassenen dienen bij ons zelf te beginnen. Hulde aan de mensen die ik (hier in Well) langs de weg zie lopen en rommel verzamelen van de onverlaten, die respectloos hun troep uit het autoraampje gooien. Complimenten!
En geven we elkaar die complimentjes nog? Ik denk van wel.
Het zijn niet de grote vuren die ons verwarmen, het zijn de kleine vonken die dat bewerkstelligen. Vonken zoals een glimlach, een knipoog en soms gewoon een lieve blik of enkel een oppervlakkig gesprekje. Aandacht geven en proberen te zien en te horen wat eerder niet gezien werd. Respect hebben voor al wat de natuur ons geeft en niet enkel nemen.

Misschien dienen we dat wat meer te doen en minder naar de ziekmakende discussieprogramma’s te kijken en opzwepend nieuws te mijden. Teruggeven aan dat wat eens de pure natuur was en niet denken dat we er boven staan, we zijn ervan afhankelijk. Vriendelijkheid en respect brengt een lach. En die lach begint bij jezelf.
Dat kan als een butterfly-effect werken en sterker nog, dat gebeurt dan ook.

Probeer het maar eens.

Don't go with the flow, be the (new) flow ...