Column Pierre Linssen: Hulde aan de boom

Weer een eerbetoon. En nu aan de boom

Als er één voorbeeld is van een schakel tussen hemel en Aarde, dan is dat wel de boom. Bij uitstek zelfs! De boom is immers met zijn wortelgestel verankerd in de Aarde en eenzelfde ‘verankering’ bevindt zich in het luchtruim middels de kruin van de boom.
Als je een staande boom goed bekijkt zie je er met verbeelding de menselijke longen in.

De luchtpijp vertegenwoordigt de stam van de boom, de bronchiën de takken, de bronchiolen de kleinste vertakkingen en de longblaasjes vertegenwoordigen de bladeren van de boom (een broccoli in het klein): de complete long dus! 

Goed werkende longen zijn onmisbaar en dus ook voor de Aarde waarop wij en al het andere leeft. De Aarde is immers één groot organisme en zo heeft de Aarde die longen nodig. Net zoals wij en niet enkel voor de zuurstof. Die komt vooral voort uit de oceanen. 

In de wereldzeeën bubbelen tal van microben en algen al een paar 100 miljoenen jaar zuurstof de lucht in en zo ook (iets korter) de bomen. Bomen verbruiken al die zuurstof weer (pas tijdens hun rottingsproces), én (belangrijk!) ze filteren en zuiveren de lucht, schenken de Aarde afkoeling door hun schaduw, houden de bodem vast, composteren de Aarde en gaan bodemerosie tegen. Zo beschermen mangrovewouden bijvoorbeeld bepaalde wereldkusten. 

Daar waar de wereldzeeën steeds meer door vooral menselijk toedoen sterven, blijft diezelfde soort ook het woud driftig kappen. En dat bos/woud is van levensbelang!! Bomen leveren inderdaad hout, maar ook voedsel én medicijnen. Veel bomen kunnen afhankelijk van hun structuur het hinderlijk menselijk geproduceerde geluid dempen. 

Ze verbeteren de biodiversiteit en verbeteren tevens de mentale en fysieke gezondheid. Ze beschermen behoorlijk tegen UV-straling en geven (vooral ook in steden) verkoeling. We zoeken onze staande vrienden op en voelen ons goed in hun schaduw, we leunen ertegen en soms klimmen we er even in. We genieten van hun bloesem en eten hun talloze soorten vruchten. Net als tal van andere organismen dat doen. Bomen geven kracht, vreugde en geluk.

De boom verdient zonder meer respect en dat respect was er al heel lang geleden.

Yggdrasil was een mythologische reusachtige (wereld)boom in de Noorse kosmonologie, die met zijn takken tot ver in de atmosfeer reikt en tot in het diepste van de Aarde. De levens- en kennisboom, eeuwig, ontzagwekkend en tijdloos.

De Kelten hadden eveneens een bijzondere relatie met bomen, met name de eik. Elke eik was bezield door een fee en daarmee een belangrijke geluksbrenger. Ik ken dat nog uit de stripboeken van Asterix en Obelix met Panoramix, de druïde van het dorp. Een onbetwist belangrijk man omdat hij de enige was die de toverdrank kon brouwen. Druïde is een afgeleide van het Keltische woord ‘dair’, hetwelk eik betekent. Asterix en Obelix waren ongetwijfeld de bekendste fictieve Kelten. Ook de Galliërs waren immers Kelten.

De eikenmaretak was het meest heilig en alles wat op eiken groeide, was in de ogen van de Kelten heilig en een bewijs dat ‘god’ de eik hiervoor uitgekozen had.

Blijkbaar is er zelfs zoiets als een Keltische astrologie horoscoop.

Ik kon me er goeddeels in vinden (12 oktober).
In diverse religiën en in de vroegste geschiedenis was er al sprake van een ‘boomheiligdom’. 

Als je een kerngezonde, gemiddelde boom op de helft van zijn stamhoogte zou spiegelen, kun je een bepaalde symmetrie zien. Het wortelgestel in de Aarde, bevindt zich boven de Aarde als ‘wortels’ in de kruin. Beiden houden elkaar in evenwicht. En zo zorgen bomen dan ook voor een belangrijk evenwicht op Aarde. Bomen communiceren met elkaar en hebben zelfs een verfijnd waarnemingsvermogen. Jawel, een boom kan stresshormonen via de lucht verspreiden en heeft dus terdege ‘gevoel’.

Bomen halen als het ware omgekeerd adem door hun bladeren. Mens en dier heeft zuurstof nodig en bij elke uitademing komt koolstofdioxide vrij. Bomen en planten halen dat uit de lucht en geven er zuurstof voor terug. Een prachtig samenspel van de Natuur wat menig mens niet beseft als hij weer eens een boom of een compleet woud velt. 
De boom is onze vriend en zuivert de lucht. En wij zeuren over de vallende blaadjes, eikels of dennenappels die vallen. 

Jawel, er zijn zelfs mensen die zeuren over de vallende bloesem. Ongelooflijk. 
Ik zie het als gekleurde confetti die vreugdevol door de bomen gestrooid wordt, wat zich herhaalt in de herfst. 

De boom geeft ons veel, maar zorgt ook goed voor zichzelf door middel van fotosynthese.

Het zijn prachtige schepsels van klein tot enorm. Van kruidwilg (1 á 7 cm. hoogte) tot kustmammoetboom van bijna 116 meter hoogte. De Zuid-Mexicaanse Tuleboom behoort tot een van de oudste bomen ter wereld (ouder dan 2000 jaar en een van de dikste bomen ter wereld met een doorsnede van ca. 11,60 mtr.). De oudste boom is de Bristlecone Pine (ongeveer 5000 jaar) en sommige boomsoortensoorten groeien tot op een hoogte van 4000 meter boven zeespiegel. 

Ook is er een periode geweest dat ik ze vaak ‘knuffelde’. Soms wel een kwartier lang en dat leverde mij dan veel energie op waarbij ik dan zelfs ‘high’ (aangenaam duizelig) werd. Een keer kwam ik ‘van een koude kermis thuis’. Die eik zat vol met eikenprocessierupsen. Sindsdien pas ik met eiken op, maar ik knuffel ze nog steeds.

Tip: https://underthetrees.be/travelling-the-world/shinrin-yoku-bosbaden/

Al de bomen die (nog) ‘staan’ geven zuurstof en als wij die bomen dan abrupt omzagen, stopt dat en ze filteren de lucht ook niet meer.

Getallen van het jaarlijks verdwijnen van de wereldbossen lopen uiteen van 4- tot 12 miljoen hectare per jaar. Ter vergelijk, Nederland heeft een oppervlakte van 4,154 miljoen hectare, waarbij Nederland in de top 5 staat van de Europese landen die bijdragen aan de ontbossing. Bron NOS.
Slechts 2,8 procent van de ecosystemen op land zijn nog net zo intact als ze vijfhonderd jaar geleden waren. Bron NU.nl.  

Het maakt me verdrietig. Ook al gebeurt er van alles op her- en bebossingsgebied.
Enkel druppels op een gloeiende plaat.