Column Pierre Linssen: Hulde aan de vrouw.

Onbegrijpelijk dat de vrouw sinds mensenheugenis zo lang onderdrukt is.

 

Het (fysieke) onderscheid tussen man en vrouw is ten eerste miniem:

Daar waar de man een uitgroeisel heeft, bevindt zich dat bij de vrouw van binnen.
Navel, borsten, tepels en zelfs de prostaat zijn bij man en vrouw aanwezig.
Jawel, de para-urethrale klieren bij de vrouw zijn door de wetenschap benoemd tot de ‘vrouwelijke prostaat’. Welhaast alles wat zich op en binnen het menselijk lijf bevindt, bevindt zich bij beiden. Behalve bij de man, daar ontbreekt de baarmoeder.

Er zijn mensen die beweren dat de man een ‘mislukte vrouw’ is: “Helemaal in het begin ontwikkelen embryo´s zich hetzelfde. In de tweede maand komen de geslachtshormonen in het spel. Tijdens de ontwikkeling van de mannelijke foetus wordt in de zaadballen anti-Müllers-hormoon geproduceerd. Dit zorgt ervoor dat de ‘gangen van Müller’ verdwijnen. Uit deze gangen komen in de vrouwelijke foetus de eileiders, baarmoeder en het bovenste deel van de vagina voort. Vrouwen blijven wel intact. Zij groeien uit tot wat een mens van nature is: een vrouw. Dat mannen eigenlijk mislukte vrouwen zijn, blijkt ook uit de nutteloze borsten en tepels die ze hebben”, zeggen aanhangers van deze theorie.

Ten tweede is de vrouw de ‘levensbron’ en derhalve het middelpunt van het leven.
Wat mij al opviel in 2007, is dat Michelangelo dat benadrukte daar hij de schepping van Eva precies in het midden van het plafond in de Sixtijnse kapel illustreerde:

Houd de muis ingedrukt, verplaats, laat los en zoom (scrol) in:

De befaamde schepping van de mens (de bijna-vingeraanraking) is dus niet het centrum van het plafondfresco.

Ten derde (in religieuze zin) geeft de gnostiek Eva een veel belangrijkere rol dan dat wat algemeen bekend is (zie addendum bij *bron:).
Maria Magdalena werd getypeerd als een vrouw van lichte zeden (incorrect gebleken), en pas in 1969 werd ze door de kerk niet meer als ‘boetvaardige zondares’ opgenomen in de ‘heiligenkalender’. Haar naamdag op 22 juli is sinds 2016 zelfs een katholiek feest.

Ten vierde (in geschiedkundige zin), áls er al een persoonlijke God zou zijn (geweest), dan was dat beslist een vrouw:

De moedergodin of Almoeder verwijst naar een diversiteit van godinnen en Moederlijke symbolen van creativiteit, vruchtbaarheid en uiteraard dus ook van de schepping van het leven en de cyclus daarvan.

In voorhistorische en vroeg-historische tijden van de menselijke ontwikkeling bestonden er wereldwijd religies waarin de allerhoogste God vrouwelijk was.

Er zijn talloze zeer oude artefacten gevonden waaruit blijkt dat de godinnen-religie (o.a. in het Westen) geen natuurlijke dood is gestorven, maar na een eeuwenlange strijd is overgenomen of overweldigd, vernietigd, en uiteindelijk vervangen door patriarchale (= vaderlijke) religies.

In het paleolithische en neolithische westen bijvoorbeeld bleek er een systeem van religieuze ideeën te bestaan dat gebaseerd was op aanbidding van de godin. We kunnen hierbij o.a. denken aan het oudste opgegraven beeldje van de Venus van Hohle Fels (vindplaats refererend aan de gelijknamige grot in de Schwäbische Alb), 6 cm. hoog en ongeveer 38.000 jaar geleden vervaardigd uit een mammoetslagtand.

Pachamama is de belangrijkste oeroude godheid van de inheemse bevolking van de Andes in Zuid-Amerika. De letterlijke vertaling van Pachamama is Moeder Aarde.

In India, in het voor-vedische tijdperk (ongeveer 3000 jaar voor onze jaartelling) vinden we deze grote verering onder de naam van Durga, de grote hindoe-moedergodin.

Isthar van Mesopotamië wordt als de 'Leidsvrouwe van de volkeren' vermeld en als de 'Vrouwe van grote Visie'. Als Sumerische Innana werd zij voor het eerst rond 3000 jaar voor onze jaartelling vereerd in Uruk en geassocieerd met de planeet Venus (een continent op Venus wordt tegenwoordig Ishtar Terra genoemd door astronomen).

Au Set was in de Egyptische mythologie de godin die het epitheton (= erenaam) alles overtreffende koningin droeg. Zij stond in relatie tot Ua Zit, (een naam van de cobra godin, mogelijk een connectie met de slang in de boom des levens en van kennis uit het verhaal van Adam en Eva?) en Koningin Isis uit (Opper) Egypte (een van haar titels was 'Geefster van leven', ver voor 3000 jaar voor onze jaartelling voor de dynastieën van de farao’s).

In perioden van ongeveer 2500 jaar voor onze jaartelling tot 500 jaar erna bestonden religies met een vrouwelijke- en religies met een mannelijke Schepper naast elkaar.

In de Griekse mythologie (ongeveer vanaf 800 jaar voor onze jaartelling) zijn godinnen opgenomen die een belangrijke plaats innamen, waaronder Pallas Athene.

In Rome werd in de 5e eeuw de laatste Isis tempel gesloten door de christelijke Keizer.

In het christendom kennen we géén verering van ‘de godin’, maar …
Maria (Maryam) is wél de Moeder van de zoon van God en dat wordt gevierd als het hoogfeest ‘Sanctae Dei Genetricis Mariae’ waarin ze zelfs ‘Moeder van God’ (Theotokos) genoemd wordt.

In het Latijn betekent Mar-yam ‘Stilla Maris’ oftewel ‘druppel der Zee’.
Later is dit tot Stella Maris verbasterd, hetgeen ‘Sterre der Zee’ betekent. 

Stella Maris was eveneens een epitheton van de godinnen Ishtar, Isis, Aphrodite en Venus, afgeleid van de gelijknamige planeet als avond- en ochtendster, een richtpunt voor schippers.

De boeiende positie van Maria Magdalena (Apostel der apostelen ) is, buiten traditionele kringen, in ontwikkeling. Ik schreef daar al over in mijn vorige column.

In het algemeen zijn de mannetjes van bijna alle diersoorten het mooist: gekleurder, groter, gespierder en mannetjesvogels fluiten hun mooiste lied. En waarvoor?

Allemaal voor het vrouwtje!!

Zo ook bij het mensenmannetje; een diepere stem, groter, gespierd en behaard.
Curieus en in tegenstelling tot de andere diersoorten is wel dat het huidige mensenvrouwtje zich tegenwoordig ‘mooi maakt’ voor het mensenmannetje.
Een ‘omgekeerde wereld’ lijkt het wel.

Er zijn mensenvrouwtjes die zelfs zingen als een nachtegaal (beluister vooral het eind):

De vrouw, met vaak een wat bredere horizon en een wat ruimere psychische diepgang dan veel mannen. Mede dankzij ondersteuning  van ‘zijn vrouw’ heeft menig man zo zijn ‘successen’ behaald.

Een intuïtieve hoedster en steun en toeverlaat, waaruit wij allen zijn ontsproten.

De vermeende persoonlijke God moet daarom wel een vrouw zijn geweest! 😉

Addendum: (even klikken op de onderstrepingen voor info)

Een vriendin uit Hilversum ontvangt altijd als eerste mijn columns. Na het lezen van deze column attendeerde ze mij op een paar linken, waarbij de inhoud van de vooral gnostische teksten (betekenis zie mijn vorige column) geheel aansluiten op deze column.

*bron:  

Eva is degene die Adam uit de diepe slaap van de onwetendheid wekte en hem daarmee de gnosis bracht.
In het ‘Geheime Boek van Johannes,’ een tekst uit Nag Hammadi, zegt Eva tegen Adam nadat ze van de boom van kennis van Goed en Kwaad gegeten heeft: “Sta op en herinner jezelf. Volg mij, je eigen wortel.”
 

In ‘De oorsprong van de wereld,’ een andere tekst uit Nag Hammadi, wordt verteld hoe Eva ziet dat Adam slaapt. Ze wordt daardoor met medelijden bewogen en ze zegt: “Adam, leef! Sta op!”

Adam wordt wakker en als hij Eva ziet zegt hij:

“Jij zult de moeder van de levenden genoemd worden, omdat jij degene bent die mij het leven schonk.”

Hier zien we dus een uiterst positieve waardering voor Eva. Eva wordt in de gnostische teksten zelfs vaak beschreven als superieur aan Adam. De vrouwen speelden een navenant positieve rol in de gnostische gemeenschappen, tot aan de Katharen toe.
 

Voor wat betreft de gnosis, sluit deze link daar naadloos op aan.

Los van de gnostiek, sluit ook deze link naadloos aan.