Lang geleden heb ik bij diverse Wellse tuinders en landbouwers mijn middelbare-school-centjes verdiend. Bij Ton en Thea Peeters-Rutten heb ik niet enkel in de kas, maar ook op hun landerijen gewerkt achter hun huis en in ‘De Band’. Feitelijk bouwde ik er gedeeltelijk zelfs mijn huidig bestaan op.
Ik creëerde voor Ton en Thea een bord in 1975 “Hier wont ’t Boerebruudspaar” (het eerste boerenbruidspaar in Well). Dat donkerbruin gebeitst gestoomd beukenbord met witte blokletters circuleert overigens nog steeds.
In hun winkel ‘De Verse Groentuin’ en huis, poetste destijds een familielid van Thea: Petra Rutten. Een klasgenootje van de lagere school van de 2e en 6e klas, waarmee ik later zou huwen. Thea heeft ons in 1977 een beetje ‘gekoppeld’ en zo gebeurde het.
Wanneer we wandelen lopen we nog steeds binnen bij Thea. Vorig jaar ergens in oktober vroeg ze mij of ik Piet van Osch nog kende. Dat ontroerde mij. Hij was ongetwijfeld mijn lievelingsmeester die ‘met onze klas meeging’ en zo kregen wij als jochies les van hem op de 3e – 4e en 5e klas.
Ik heb mijn schoolrapporten van destijds nog en jawel: goede punten! 😊
Spontaan belde ik hem op, nadat Thea mij liet weten waar hij woonde.
We wisselden gegevens uit en hij mailde me op 19 november 2020:
Beste Pierre en Petra,
jouw telefoontje heeft mij 52 jaar terug gezet in de tijd. Over nostalgie gesproken!!
Ik vind het fantastisch om me weer even terug te plaatsen naar de St. Vitus-lagere school met Jacqueline, Joep Berden en Pierre Volleberg. Natuurlijk herinner ik me jou en de meesten nog goed en ik verheug me erop om bij jou herinneringen op te halen en elkaars levensverhalen te
vertellen. Ik ga de door jou gestuurde links eens rustig doornemen en ik wil je
vragen een geschikte datum/tijd aan te geven voor een ontmoeting.
hartelijke groetjes
Piet (Meester) van Osch
Archief Well stelde de kopfoto (1966 -1967) ter beschikking van de leerkrachten waarnaar Piet verwijst. En zo ontmoetten we elkaar weer, 52 jaar later:
Meester Piet was niet enkel om zijn goede punten mijn favoriete meester. Er was blijkbaar veel meer en daar kwam ik onlangs pas achter.
Tijdens onze gesprekken en mails viel het mij op dat hij bepaalde gedachten en zienswijzen had, die ik tegenwoordig ook heb. Had meester Piet die gedachten en zienswijzen vroeger ook al en had ik die destijds als jochie in mijn hoofd opgeslagen?
Een voor mij ongetwijfeld retorische vraag. Je slaat immers altijd alles op en kunt die gedachten, zaken en ervaringen ook weer openen als je dat wilt én kunt.
Ik vroeg Piet een stukje te schrijven over hoe hij tijdens zijn meesterschap tegen de zaken aankeek. Dat deed hij, waarbij hij me vroeg vrijelijk te redigeren. Dat was (uiteraard) niet nodig, maar wel voegde ik enkel een tweetal linken toe ter verdere informatie. En meester Piet schreef:
Pierre, hierbij mijn verhaal over mijn “meesterschap” in Well
Graag wil ik mijn meestertijd in Well (1965-1969) bij mijn oud-leerlingen in herinnering brengen. De eerste betaalde functie van mij, meester (Piet)van Osch, genoot ik in het pittoreske dorp Well aan de Maas. Ik had het niet beter kunnen treffen: het toenmalige hoofd van de school, meester Volleberg, had alle vertrouwen in mij en mijn “eigenzinnige” kijk op het hoe en wat van onderwijs.
Zoals:
- neem iedereen serieus
- moedig de goede eigenschappen van leerlingen aan
- stimuleer weetgierigheid en zelfwerkzaamheid
- verplaats je in de beleefwereld van kinderen, sta ernaast i.p.v. erboven
- gebruik humor
Hoe pakte dat allemaal uit in de praktijk? Eigenlijk zou ik dat aan jullie, mijn oud-leerlingen moeten vragen. In ieder geval probeerde ik tegemoet te komen aan ieders manier van leren: zien/kijken, horen/luisteren en doen/ervaren. Dikwijls denk ik nu nog met heimwee terug aan het schoolbord, dat onmisbaar “wit op zwart”-alleskunnertje voor mij en voor de jongens.
Ik realiseer me wel dat het runnen van een combinatie-klas niet eenvoudig was, niet alleen voor de leerlingen maar ook voor mij, en dat de concentratie dikwijls geweld werd aangedaan als er aan de ene klas uitleg gegeven werd. Het was niet anders.
Op de St. Vitusschool verdeelden we sommige taken onderling. Meester Volleberg verzorgde muzikale vorming, meester Berden lichamelijke opvoeding en ikzelf tekenen en handenarbeid.
Juffrouw Jacqueline Jacobs deed alles in de onderbouw. Bijzonder vond ik het beschilderen van rollen behang tot hele stripverhalen. Fantastisch.
Het meest enthousiast was en ben ik nog steeds over de IDEEËNBUS. Elke leerling mocht ieder moment van de dag een idee, een vraag of een opmerking in de bus droppen, en aan het eind van de vrijdagmiddag werd de inhoud geleegd en serieus/eerlijk besproken: democratie avant-la-letter.
Ik heb ze allemaal bewaard! De twee mooiste:
“Meester waarom krijgen we geen toekomst? We krijgen wel geschiedenis?”
“Meester, waarom studeert u nog door? Weet u dan niet genoeg?”
Wat ook in mijn herinnering blijft zijn de toneelspelletjes en ook de lesjes die m.n. Piet(je) Klabbers graag wilde geven. Wat een talent!
Als afsluiting nog enkele feitjes. Aanvankelijk had ik een scooter als vervoermiddel, later een Renault Dauphine. Daarvoor woonde ik tijdelijk op kamers bij de weduwe van brugwachter Stevens en bij de familie Jaspers tegenover de groentewinkel (de winkel van Sinkel) van Piet en Grada Rutten - van de Ven
En inderdaad ik wist nog niet genoeg en heb dus de studie Pedagogie gedaan en ben in het onderwijs werkzaam gebleven.
Mijn antwoord op jouw vraag meester Piet hoe dat uitpakte?
Het pakte heel goed uit, waarvan jouw vijf aandachtsstreepjes getuigen.
Je legde een belangrijke basis en mede dankzij jou kon ik mij ontplooien. Veel later werd ik mij hiervan bewust. Van alle schooldocenten ben jij me het meest bijgebleven. En dat zijn er veel; lagere school, brugklas AVO, LTS-Metaal, TTO-elektro en MTS bouwkunde. Ik denk te weten dat ik van jou het meest geleerd heb.
Dank je Well hiervoor … en jij ook Thea 😊
Pierre
Extra toevoeging aan de column: briefjes met ideeën en vragen van 54 jaar oud