Column Pierre Linssen: Moeder

Op 5 januari 1957 trouwde Moeder voor de kerk en precies op de dag af, werd ik 40 weken later geboren. Het kan niet louter toeval zijn geweest dat ik, net als zijzelf op een 12^e dag in een Mariamaand geboren werd. Moeder in mei (1933) en ik in oktober.
De Petrus Canisiusstraat 12 in Venlo werd mijn geboorteplek. Inmiddels woon ik al ruim 40 jaar in Well op jawel, huisnummer 12.

 

Het getal 12 wordt wel als het getal van perfectie gezien en hoewel ik daar bij mezelf vaker aan heb getwijfeld, was Moeder perfect om mijn wezen te scheppen.

Van de veel meer dan 100 miljoen zaadcelletjes was ik de overwinnaar die zich in haar veilige baarmoederwand mocht nestelen.

Negen maanden lang heb ik het behaaglijk warm gehad in een perfecte oersoep waarin ik de perfecte voeding kreeg. Ik heb haar hartslag ongeveer 28 miljoen keer zachtjes horen kloppen. Haar bloedstroom klonk als een krachtige ruis van geperst vloeistof door nauwe buizen en al wat ze at, at ik mee. Heerlijk was dat! Altijd ontving ik alles op een perfecte wijze. Geen alcohol. Haar pure ademhalingen zonder nicotine klonken ongeveer 5 miljoen keer als een ferme wind langs rotskusten. Ze beluisterde mooie muziek waar ik ook nu nog steeds van houd en vaak sprak ze mij in haar baarmoeder lieve woordjes toe.

Het geluid van haar darmen kwam ik veel later tegen in fabrieken en eerlijk gezegd vond ik dat allemaal maar niets, maar het weegt niet op tegen al dat andere moois. 😊

 

In die negen maanden tijd beleefde ik het gehele evolutionaire leven, vanaf het begin van de schepping tot de waarnemende mens bij mijn geboorte. Ze borduurde de lakentjes van mijn ledikant met kleurige bloemetjes en ze liet mij voorzichtig zweven in de lucht met gestrekte armen boven haar hoofd. Geloof het of niet, ik kan me dat heerlijke gevoel herinneren, waarbij ik schaterlachend van plezier op haar gezicht kwijlde. 😊  Mogelijk wel de oorzaak dat ik vaak in mijn dromen beleef dat ik kan vliegen als een vogel. Soms heb ik zelfs nu nog overdag het gevoel dat ik zweef van geluk.

 

De vrijdag- en zaterdagavonden waren voor ons als kinderen prachtig. Ze verzorgde dan altijd een ‘verrassing’, die natuurlijk nooit een verrassing was omdat we wisten wat we dan kregen. Vrijdag waren dat eigen gebakken frietjes en zaterdag waren dat chips. Die kregen we altijd als we naar tv keken, zoals ‘Johan en de Alverman’ – ‘Floris’ – ‘Lassie’ – Rin Tin Tin’ – ‘Catweazle’ – ‘Flipper’ – ‘Pipo de Clown’ en ‘Swiebertje’ en vele anderen. Naast ook heel veel Duitse tv-series. Wat een onbezorgde heerlijke tijd was dat.

Wat heeft ze me altijd goed verzorgd en aan niets ontbrak het mij, aan ‘ons’ kan ik wel schrijven. Zelfs nu nog op mijn 65^ste zegt ze mij nog steeds dat ik goed uit moet kijken op de weg, terwijl ik in mijn hele leven ongeveer 2 miljoen kilometer auto gereden heb. Heel af-en-toe wordt mij dat wel eens teveel … 😉

 

Haar bemoederende zorg werd haar met de paplepel ingegeven en als oudste van 8 kinderen verwerd ze al op vroege leeftijd een soort van tweede moeder, naast haar eigen moeder. Hierdoor heeft ze de lagere school niet afgemaakt en wat hebben al haar eigen 8 kinderen veel van haar geleerd. Hoe het ‘moest’, maar ook hoe het niet moest 😉  De krachtigste band tussen twee mensen is die van Moeder en kind en zo werd ze voor het eerst Moeder van mij. Ze overlaadde ons allemaal met liefde en dat blijft ze almaar doen. Haar niet te miskennen uiterlijke schoonheid verbleekt bij haar innerlijke schoonheid.

Hoewel ze heel erg moest wennen in Well (toen ze hierheen kwam in 1959 vanuit ‘de stad Venlo’) genoten wij als kinderen van onze grote vrijheid in de prachtige Natuur die Well omgaf en gelukkig nog steeds omgeeft. In 1995 is ze teruggegaan naar haar wortels; Venlo! Op een adres in Ariënswei. Venlo zag er vroeger natuurlijk veel anders uit, net als Well. Naast ons adres op de Sterrenbos 22 (tegenwoordig no. 32) in Well stonden twee woonblokken (noodwoningen) van twee-onder-een kap en dat weet ik nog heel goed. Een van onze buren was de familie Jo Zegers-Theeuwen, die later een nieuw pand bouwden in de Papenbeek.  Hier is een foto te zien (naar beneden scrollen) hoe de Sterrenbos er toen uitzag en voor een stadsvrouw was dat wel even wennen.

Inmiddels is Well flink veranderd, zo ook de inmiddels allang geasfalteerde, getrottoireerde, met bomen en bloemen opgesierde Sterrenbos. Vanuit Ariënswei verhuisde ze in 2001 naar een mooi appartement aan de Anne Frankstraat. Helaas moest Pap opgenomen worden in 2005 in het verpleegtehuis Martinushof in tegelen en Later in Bösdael Reuver. Vanaf die tijd bezocht ze bijna elke dag jaar-in en jaar-uit haar man tot zijn biologische dood op 24 januari 2011. Ik mocht daar bij zijn en het mag vreemd klinken, maar het was heel mooi om dat met haar te delen, daar hij heel vredig heenging, hoewel het voor Moeder een erg harde klap was.

 

Inmiddels is Moeder oud(er) geworden en zo zorgen wij nu voor haar. Al haar kinderen doen dat op hun manier en we verwelkomen haar graag binnenkort hier terug in Well. Vlakbij twee van haar dochters in een mooi ingericht appartement.

 

Al haar kinderen zijn de belichaming van de liefde tussen haar levenspartner en zijzelf. Ze gaven hun leven door aan ons en opnieuw herhaalde zich de schijnbaar oneindige levenscyclus zoals wij die ook verder geven, het Bewustzijn leeft.

 

Ik weet door persoonlijke ervaringen dat er een scheppende kracht is. Als er echter een persoonlijke god zou zijn, dan is dat voor mij onbetwistbaar een vrouw. Een vrouw waaruit wij allen (vrouwen én mannen) geboren zijn, de schepster van nieuw leven: Moeder! Geboren uit Moeder Aarde, geboren uit sterrenstof en uit de scheppende kracht.

Dank! Dank voor alles en dank dat je er nog steeds bent.
Dank dat ik leef en danken kan.

Pierre.