Heidi schrijft van zich af: Over eten enzo..

Heerlijk! Ik zit nu in de derde (en laatste) week van mijn vakantie. En waar ik me van te voren veel had voorgenomen om te doen, daar is  dus niks van terecht gekomen.

Wat heb ik gedaan...geluierd...gelezen....koffie gedronken....ja en dan natuurlijk ook nog op vakantie geweest.

Wat voor mij ook altijd vakantie is, is relaxed met eten omgaan. Niet dat gehaaste gestress om als je om half 6 thuis komt snel snel iets eetbaars in de pan  flatsen, zodat we om half 7 aan tafel zitten.
Gewoon, kijken waar de dag je brengt en dan beslissen wat je wilt eten. Nou is dat niet altijd fijn, als je erachter komt dat de winkels dicht zijn en je eigenlijk niets eetbaars voor 's avonds en voor de ochtend erna hebt. Maar ook dat is aardig op zijn tijd, gewoon improviseren. En anders iets bestellen, altijd lekker.

Ook eten we dan vaker buiten de deur. Late lunch op een terrasje, 's avonds ff ergens gaan zitten. Heerlijk!

Alhoewel...van de week hebben we ook ergens lekker gegeten.  Het was wel een avontuur hoor..'

Door een flinke onweer- en regenbui bleven we iets langer op de plek waar we waren, en de voetjes waren moe. Daarom maar aangeschoven en in de kaart gekeken.

Lekkere gerechtjes,  ik koos voor een club sandwich. Vind ik altijd een traktatie, zo'n super goed gevulde boterham. Een lust voor het oog als je het ziet. Mooi belegde sneden dik brood...goed gevuld en dan een mooie prikker om het geheel bij elkaar te houden. Alleen het eten he..dat is nog niet zo gemakkelijk.

De sneden zijn dik, en robuust en het brood heeft een heerlijke knapperige (lees harde..) korst. Het beleg is royaal en daardoor is de sandwich behoorlijk hoog. Je kunt het niet ineens van boven naar beneden snijden, maar de sneden uit elkaar halen is ook zonde. Ik zit meestal op mijn bord te schuiven en snijden tot ik een acceptabele manier heb gevonden om de sandwich te eten zonder het hele concept te verknoeien en door elkaar te gooien.

Nou...dat viel nogal tegen toen de sandwich geserveerd werd. Het was een lust voor het oog...een smal houten snijplankje, voor de helft versierd met chips, tuinkers en dipsausje. Op de andere helft lag de sandwich maar omdat er zo weinig ruimte was, lag de sandwich op zijn zij.

Ja.....hoe eet je dat? Er was geen ruimte om te schuiven, laat staan snijden. Bij de poging om de sandwich overeind te zetten bleef het beleg achter op het plankje...logisch....

Nou ja, met veel geklieder en gerotzooi heb ik de sandwich op gekregen. Hij was heerlijk, maar ik heb al het beleg maar door elkaar op een hoopje gegeten en hier en daar wat brood gepeuzeld. En jammer genoeg ook veel van de tafel af moeten schrapen..

Dan vraag ik me zelf wel af, wat is er nou mis met een ouderwetse bord? Het ziet er leuk uit, maar praktisch is anders. Nee, dat nieuwerwetse is dan niet aan mij besteed.

Deze week ook gegeten bij Vink, altijd goed. Het fijne daar vind ik altijd dat je precies weet wat je krijgt. Sinds de tijd dat ik er gewerkt heb is er weinig veranderd.  Ik kan blindelings bestellen en het valt me nooit tegen.
Al was de bediening een beetje beduusd van mijn keuze. De echte schnitzel Heidi (en ja, dat heb ik dan toch bereikt in mijn leven, een schnitzel met mijn naam op de kaart) vind ik heerlijk, maar die staat niet op de kaart. Het ziet er ook een beetje gek uit, maar degenen die me kennen weten precies hoe blij ik ervan word. En nee, niks met uien en spek..bleh..

(Buiten het eten is het daar ook altijd wel leuk om naar het verkeer te gapen dat Well in- en uitrijdt. Ik ben altijd bang dat ik verkeerd schakel of teveel gas geef, wordt altijd zenuwachtig als het terras vol zit met bekenden..ben ik de enige daarmee?)

Nog een paar daagjes relaxen en dan  begint het echte leven weer...

Groeten, Heidi