Wat deed de ambulance toch al die tijd in de Kasteellaan?

5 juni 2000 – 5 juni 2010

Een 10 jarige vriendschap moet gevierd worden en zeker die van mij en Alma
De afgelopen 10 jaar zijn heel belangrijk voor ons beiden geweest met veel ups en downs waarin we er steeds waren voor elkaar op altijd precies het juiste moment

Dankzij stichting Ambulance Wens kon onze wens om Alma Well te laten zien uitkomen.
Doordat Alma afhankelijk is van liggend vervoer en medische hulp was dit de enige manier dat ze mijn leefomgeving zou kunnen zien.
Tegen het middag uur kwam de Ambulance aan en vond een plekje voor de deur.

Na het bijkomen van de rit en de nodige tranen omdat we elkaar al een hele tijd niet gezien hadden (ons contact gaat vooral via internet en kaartjes vanwege onze beiden beperkingen), zijn we heerlijk gaan picknicken op het gras aan de Maas.
Het trekt natuurlijk veel bekijks zo’n Ambulance daar, maar dat kon ons niet deren. We waren eindelijk samen op de plekken die in mijn leven zo belangrijk zijn geworden.

Daar zaten we dan samen…..langs elkaar….kijkend naar dezelfde Maas….met dezelfde gedachten over de afgelopen 10 jaar. Alle nare herinneringen uit ons leven hebben we mooi met de stroom van Maas mee weggevoerd en alle positieve herinneringen bewaren we in ons hart. Want ondanks onze beperkingen proberen we ons leven een positieve draai te geven.

Het liefst wilden we ook graag nog even naar de kerk en de tiendschuur, zodat ze kon zien waar we getrouwd zijn en waar onze zoon gedoopt is. Maar lichamelijk zat dat er niet meer in. Maar toen we eenmaal terug naar ons huis reden, toch maar even snel met de ambulance de brug over om de tiendschuur te zien. Liever vanuit de ambulance dan helemaal niet gezien.

Nadat we thuis in de tuin nog even konden bijkomen zijn we met ons allen gaan eten bij Vink. Ja, ook daar weten ze nu dat een beperking hoe groot ook, niets af doet aan de intense lol die je kunt hebben in het leven. Vooral de hoedjes pasten perfect in de stemming.

Het was een onvergetelijke dag. Eindelijk kon ik mijn beste vriendin laten zien wat ik zie als ik buiten ben, welk eten dat ik eet als we bij Vink eten, waar onze zoon op het kinderdagverblijf zit, welke bloemen we tegen komen bij een stukje wandelen, in welk bos wij wandelen, hoe ons huis eruit ziet etc.etc. Gewoon de simpele dingen die je meestal als vrienden wel in echt van elkaar kent. Maar ook het samen weer bij elkaar zijn was een super gevoel dat lang zal blijven hangen.

Bedankt aan Mayke Vink voor de mogelijkheid om rustig te kunnen eten bij Vink met ons allen. Stichting Ambulance Wens www.ambulancewens.nl (en dan met name Marius en Betty die er deze dag voor ons waren) bedankt voor de mogelijkheid die we gekregen hebben.

Groetjes Anneke Brauers