Column Pierre Linssen: Toekomstbestendige landbouw (in de toekomstige Groene Rivier Well)

Ik kende die term niet tot 4 april 2023, tijdens een voor mij prettige eerste bijeenkomst van de omgevingswerkgroep Groene Rivier Well in ‘De Buun’.

De term is waarschijnlijk duidelijker dan de coherente ‘Natuurinclusieve’- en ‘regeneratieve’ landbouw. Termen die mij wel bekend waren.

Toekomstbestendige landbouw geeft hoop op verbetering en dat gaat dus hier aan de Maaszijde van Well-Aijen gebeuren. Een toekomstige extra fonkeling van een parel aan de Maas met een beter leefmilieu voor Natuur én mens. 
Er is echter een soort van ‘helaasheid’ bij de niet wetende mens te bespeuren. 
Die helaasheid vindt plaats in het niet begrijpen èn een incorrecte uitleg door mensen zoals Arnout Jaspers, wetenschapsjournalist en schrijver van het boek ‘De stikstoffuik’. 
Hij vindt de stikstofnorm in Nederland veel te streng. “Het is onbegrijpelijk hoe wij met stikstof omgaan. We hebben een absurd lage grens”, zei Jaspers in WNL op 2 april 2023 (NPO 1).

“In Nederland is het toegestaan om per bedrijf 0,07 gram stikstof per hectare per jaar uit te stoten in de omgeving van kwetsbare Natuur Dat komt neer op een vogelpoepje”, zegt Jaspers: “Als er slechts één keer een gans overvliegt die wat laat vallen op een gebied ter grootte van twee voetbalvelden, dan is de grenswaarde van de stikstofdepositie die een boerderij mag veroorzaken bij een Natura 2000-gebied bereikt.” 

En uiteraard is precies dàt voer voor de tegenstanders van die normering. 
De wetenschapsjournalist heeft immers gesproken. Het zijn helaas de niet wetende en vaak ook niet begrijpende mensen die de ernst van het gevaar niet (kunnen/willen) zien.
Er wordt niet begrepen dat we een héél klein landje zijn met een enorme productie met een mega uitstoot schadelijke stikstofverbindingen. Die worden vooral door de mens geproduceerd: ammoniak en stikstofoxiden. Ammoniak is een chemische verbinding tussen stikstof en waterstof, die vooral vrijkomt in de veeteelt die hier te vinden is in Noord-Limburg en in het oosten van Noord-Brabant. Zorgelijk constateerde de Ecologische Autoriteit op 31 maart 2023 waarin een 4-tal gebieden (ook het Limburgse ‘NP De Maasduinen’ en ‘NP De Meinweg’) wordt benoemd. Zelf zie ik dat al tal van jaren en schreef er ook over, ruim een jaar geleden met foto’s die tot de verbeelding zullen spreken.

Zondag, 26 maart 2023; stikstofonderzoeker Arnold van den Burg van Biosphere Science Productions: verzuring-in-bossen-erger-dan-gedacht in de Veluwe: "De bodem hier is echt knetterzuur, bijna net zo zuur als cola, met een pH van 2,8".

Op 11 juli 2022, RTL nieuws: “Nederlandse bossen gezonder en beter gewapend tegen klimaatverandering, het gaat goed met de Nederlandse bossen. De variatie van bomensoorten neemt toe, en voor het eerst in tachtig jaar zijn er meer loofbomen dan naaldbomen. Daardoor zijn de bossen weerbaarder tegen ziektes en tegen de gevolgen van klimaatverandering. Ook is het goed voor de biodiversiteit.”

Met overigens een foto van het ‘Speulderbos’ op de Veluwe. En enkel dat wordt vaak gelezen en gezien; “Zie je wel, het valt allemaal best wel mee!” … zonder dat er echt goed verder gelezen wordt.

Op 3 mei 2022 bleek echter nog dit in dezelfde Veluwe.
Velen nemen waar dat wat ze waar willen nemen en volgen blindelings. Zoals ook in de politiek waarbij Trump een sprekend voorbeeld is. Het grootste gevaar is niet direct te vinden in de oorzaak. Het gevolg is vele malen ernstiger. En als dat er velen zijn en de ‘democratie’ laat zich gelden, dan drijven letterlijk en figuurlijk de lijken … lijkt mij.

Een leerzame ontmoeting met een ‘jager’.

Verleden dinsdag, 4 april 2023 wandelde ik met een Natuurvriend in het Maaspark Ooijen-Wanssum nabij Broekhuizenvorst. We zagen tal van vogelsoorten en hazen. 

Nadat we een flink aantal stapstenen belopen hadden die abrupt eindigden midden in het weidse gebied, zagen we een paar hazen wegrennen. Weer even later zag ik iemand met twee loslopende honden, waarvan er een als een speer achter een haas aan rende. 

De man diende de hond krachtig toe te roepen, maar die luisterde voor geen vijf lemen knikkers (Venloos dialect). Hij sprak ons gekscherend aan dat we die hazen opgejaagd hadden. Dit terwijl wij als wandelaars daar mogen wandelen. 

Op ferme toon sprak ik hem aan op zijn modus operandi, attitude en intonatie (geen dialect). Hij vertelde mij dat hij jager is en in zijn jacht liep. Daarna volgde een aantal stellingen vanuit zijn zijde die kant nog wal raakte. Ik wees hem er op dat hij onzin verkocht waarbij ik hem zei ernstig te twijfelen of dat hij wel een jager is. Voorts zei ik het gesprek te staken daar het geen zin had en dat hij een fraai voorbeeld is voor anderen die hem zagen lopen met loslopende honden. Ik liep verder waarna mijn vriend nog een poos met hem sprak. We zagen elkaar bij de uitkijktoren waar ik naar toe gelopen was.

Een telefonisch onderhoud met een ‘schapenhouder’ in hetzelfde Maaspark.

Op 25 maart 2023 belde ik de betreffende schapenhouder en vroeg hem of hij de groeneilanden met jonge aanplant van boompjes en heesters wilde beschermen met afzetgaas. Dit daar de schapen de jonge aanplant aanvraten. 
Hij interpreteerde er volop op los en leek het allemaal niet te begrijpen:

"Blijkbaar is het heel goed voor de aanplant dat schapen jonge boompjes en heesters aanvreten. Daar groeien ze beter van en ik heb geen zeggenschap volgens hem.
Dit daar ik niet zijn 'opdrachtgever' ben. Hij wil het wel graag afzetten met afzetgaas als ik er enkel voor ga betalen."

Daarna heb ik de provincie op de hoogte gebracht, waar ik een goed contact mee heb gehad. Mijn ervaringen getuigen van de bevestigende moraal die een bepaalde evidente teloorgang laat zien in brede zin met betrekking tot het respect voor de Natuur.
Iets om rekening mee te houden voor de toegankelijkheid van een (nieuw) Natuurgebied.
Zoals in het ‘Maaspark Well in ontwikkeling’ en ‘De Groene Rivier’.

Zo ziet het er nu (nog) uit in de zomer (de 3 laatste foto’s) waarvan hier één, na deze informatieve link: