Fatsoen?

Ik heb de definitie eens even opgezocht omdat ik al langer geloof het spoor bijster te zijn.

Fatsoen is blijkbaar het voldoen aan de geldende normen en waarden, met goede  manieren, zoals het hoort en welgemanierdheid.

Heel even schoot mij ook het woord ‘respect’ door mijn hoofd: respect betekent blijkbaar iets zoals aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand of iets vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk omzien naar, en vandaar rekening houden met.

Wanneer iemand haar of zijn mening tegenwoordig wil uiten, kan dat en dat wordt vrijheid van meningsuiting genoemd. Mooi. Tot hier kan ik het best allemaal volgen. Blijkbaar dien je respect ook te verdienen en hier beginnen mijn beide goed ingelopen schoenen te wringen.

Dat betekent dus dat ik het met iemand niet eens kan zijn. Ik heb het niet over het weer of zo, want wat ik prettig weer vind (zoals regen), kan iemand anders dat niet prettig vinden. Daar heb ik begrip (zelfs empathie) voor en dus ‘respecteer’ ik iemand anders haar of zijn mening. Wat ik mooi vind (bijvoorbeeld een spin), kan een ander gruwelijk vinden, toch?
 
We zouden daar als onvolwassen volwassenen over kunnen bomen en van mening blijven verschillen zónder elkaar in de haren te vliegen (voor zover we die haren uiteraard hebben) en zelfs zónder fel te zijn.

Ruzie vind ik zó onvolwassen en jawel, zelfs gekissebis. En ook daarvan heb ik de betekenis maar eens even opgezocht. Altijd gedacht dat ruzie iets anders was, maar blijkbaar valt het ook onder gekissebis. Pffft.

Mijn thema is echter fatsoen. Ik vind het niet netjes om iemand uit te schelden, ook niet netjes om te vloeken of iemand in de bekende menselijke vloeistof te zetten.
De eerlijkheid gebiedt mij te schrijven dat ik dat ook nog wel eens doe en meestal is dat zonder dat ik er erg in heb. Wat ik dan nóg minder wil is om daar iemand anders mee te kwetsen of nog erger, pijn mee te doen.

Andersom kan dat ook, maar toch vind ik het onfatsoenlijk als wij als vrijdenkende en vrij uitsprekende mensen iemand anders haar, zijn of hun geloof in het belachelijke trekken. Zelfs al heeft de ander het geloof in het heilig spaghettimonster of wat dan ook. We kunnen daar mensen heel erg mee krenken en ik zie het nut daarvan niet zitten.
Ik kan dat ook niet respecteren. Dat lukt gewoonweg niet.

Mensen kunnen immers zodanig geraakt worden dat ze gaan kissebissen. Of ruzie maken. En niets meer met elkaar te maken willen hebben. Of nog erger.

We hebben het allemaal maar druk, druk en nog eens druk en wee o wee als je moet wachten. Een wachtrij of file is voor sommigen een onaangename gebeurtenis en leidt soms tot voordringen, frustratie en scheldkanonnades.

Hebben we nog écht oogcontact en durven we nog naar iemand te glimlachen of een knipoog of een handkus toe te werpen zónder dat we een veroordeling krijgen van iemand anders?

Een kleine en tedere aanraking kan de communicatie versterken, maar helaas kunnen ook daar onjuiste conclusies uit getrokken worden en pas vooral op om naar kleine kinderen vriendelijk te glimlachen: ook hier liggen veroordelingen op de loer.

Helaas hebben we ons ernstig beperkt, daar er hier mensen zijn die er misbruik van gemaakt hebben en dat nog steeds doen.

Een deur openhouden voor iemand anders, iemand voor laten gaan bij een supermarkt of een partner, vriend(in) of je echtgenoot hun jas aanreiken. Iemand vragen voor hulp en laat dat mobieltje eens achterwege.

Bieden we (nog steeds) onze excuses aan en geven we eigenlijk nog wel (een direct) antwoord op de vragen die we krijgen?

Bedanken we nog wel eens? Gelukkig bedanken we meestal nog wel als we een geschenk krijgen, maar vaak gebeurd het wel eens dat je dan tegen de schenker zegt: “Dat had je niet hoeven te doen hoor.” Misschien goed bedoeld, maar feitelijk is dat geen fatsoen. Dank je wel zeggen is waarderen.

Je kunt ook bedanken voor een bericht wat je ontvangt en veel minder bekend is dat je ook kunt bedanken voor een vraag die je gesteld krijgt. Let eens op jouw intonatie en jouw gehele houding tijdens een gesprekje.

Klopt de definitie van fatsoen nog en zijn het werkelijk de geldende normen en waarden, met goede manieren, zoals het hoort en welgemanierdheid?
Ik geloof niet meer dat ik het spoor bijster ben.

Ik ben het bijster, óf ... dit zijn inmiddels werkelijk de geldende normen en waarden, met goede manieren, zoals het hoort en welgemanierdheid.
Iets in de trant van “als het tij verloopt verzet men de bakens” of zo …

Dadelijk eens even zoeken naar de definitie van 'roasten' … schijnt al langer te bestaan.

Maar voordat ik dat ga doen kan ik niets anders schrijven dan dat ik elke dag opnieuw getuige ben van vriendelijkheid, een begroeting, een glimlach en een knipoog en al wat dies meer zij zoals een tip, een vraag en een reactie (ook al dien ik daar soms langer op te wachten), want druk hebben we het. Ik gelukkig niet meer.

Nog even een kleine maand en dan begint de meteorologische lente.
Nee, laat ik toch maar niet naar de definitie van roasten zoeken 😊